Οι περισσότεροι Έλληνες βρίσκονται ήδη σε απόγνωση ενώ όσοι ακόμη αντέχουν, ατενίζουν το μέλλον είτε με ανασφάλεια, στην καλύτερη περίπτωση είτε με αγωνία και τρόμο στη χειρότερη. Η προσέγγιση της σκέψης, εξαρτάται από την προσωπικότητα αλλά κυρίως από την πίστη στην αιώνια..
ζωή αφού η επίγεια έχει ήδη υποθηκευτεί έναντι της αδικαιολόγητης φοβικής εμμονής, της επιστροφής στη δραχμή και της εξόδου από την Ευρωζώνη – θηλειά. Τα δανεικά, εισπραχθέντα …ισοδύναμα, της φοβίας αυτής, είναι ανεργία, φόβος για το αύριο, φόροι, άθλια ψυχολογία και κοινωνική μιζέρια.
Έσπαγα λοιπόν το κεφάλι μου, να ανακαλύψω τις αιτίες, της αναμφισβήτητης δυστυχίας που σκέπασε τον (πρώην) ηρωικό Ελληνικό λαό. Αυτόν που στα (περασμένα) μεγαλεία, της μακραίωνης ιστορίας του, «ζυγόν» ποτέ του «δεν υπέμεινε». Ξεκίνησα λοιπόν, να αποδίδω … ευθύνες στον υπερκαταναλωτισμό και τον συνυπεύθυνο υπερδανεισμό των Ελλήνων, την ηθική σήψη και τη συνακόλουθη διαφθορά. Στα άνομα και ανήθικα φακελάκια, αρκετών στελεχών της υγείας, της πολεοδομίας, της εφορίας, του λιμενικού, του ΙΚΑ, των Δήμων και τόσων άλλων, δημοσίων λειτουργών. Στην εκτεταμένη φοροδιαφυγή όσων μπορούσαν, να φοροδιαφύγουν. Στις επί δεκαετίες παράνομες επιδοτήσεις, αγροτών και κτηνοτρόφων που με αλλεπάλληλα ψευδή στοιχεία, καρπώνονταν κοινοτικούς κι εθνικούς πόρους. Που είχαν στόχο όμως την ανάπτυξη της οικονομίας κι όχι την κατανάλωση λουλουδιών, σαμπάνιας και πιάτων, στα …«πολιτιστικά κέντρα» όπως χαρακτήρισε τα «σκυλάδικα», ο αλήστου μνήμης Βαγγέλης Γιαννόπουλος, πρώην υπουργός, παλαιότερων «φιλολαϊκών» κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Τότε που οι Έλληνες είτε κοιμόντουσαν τον ύπνο του δικαίου (κατ’ ευφημισμό βεβαίως αφού όπως προανέφερα αδικοπραγούσαν σχεδόν όλοι) είτε δεν τολμούσαν να μιλήσουν, όσοι ελάχιστοι «γραφικοί» προέβλεπαν τα μελλούμενα.
Έψαχνα παντού. Όλα μου φαίνονταν σωστά αλλά … Ξαφνικά συνήλθα! Τι νόημα έχει, να σκαλίζω το παρελθόν; Ό,τι έγινε, έγινε. Τώρα τι γίνεται! Γιατί, αφού όλοι σχεδόν αποδέχονται τις ευθύνες, των παραπάνω …ενόχων, το πρόβλημα αντί να συρρικνώνεται, διογκώνεται επί τρία χρόνια τώρα; Παρά την «αυθεντία», των υπαλληλίσκων της τρόικας και την πειθήνια, εκτελεστική δεινότητα, των ντόπιων επιστατών της; Γιατί η οικονομία δεν ανακάμπτει; Γιατί η ύφεση δεν υποχωρεί; Ποια είναι η αιτία που οι άνεργοι αυξάνονται συνεχώς; Που τα χρεωκοπημένα νοικοκυριά αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο; Που οι επιχειρήσεις αδυνατούν, να καταβάλουν τις υποχρεώσεις τους; Μήπως φταίνε οι υπερβολικοί φόροι που αδειάζουν τις τσέπες των Ελλήνων; Μήπως οι απολύσεις και οι μειώσεις μισθών και συντάξεων; Τα αλλεπάλληλα, «έκτακτα» - μόνιμα («ουδέν μονιμότερον του προσωρινού») χαράτσια;
Καθώς οι συνεχόμενες, μίζερες σκέψεις μου, δεν παρείχαν ουσιαστικές απαντήσεις, στα βασανιστικά ερωτήματά μου, μια αισιόδοξη είδηση ήλθε, να ταράξει ευχάριστα, την αγωνία μου για το μέλλον! Την Κυριακή, 3 Νοεμβρίου 2013, θα ανοίξουν όλα τα εμπορικά καταστήματα, αρκετών περιοχών της Ελλάδας! Επιτέλους, θα καταργηθεί η αργία της Κυριακής όπως έγραψα σε σχετικό κείμενο πριν αρκετούς μήνες (http://www.pentapostagma.gr/2012/12/blog-post_8670.html). Που τόσα δεινά έχει επιφέρει στον τόπο!
Ήμουν από τότε πολύ στενοχωρημένος. Δεν έτρωγα, δεν έπινα, δεν κοιμόμουνα επειδή φοβήθηκα πως η τόσο καινοτόμος ιδέα, πετάχτηκε στο …χρονοντούλαπο της ιστορίας! Ευτυχώς όμως, έκανα λάθος. Η σοφή τρόικα, η εθνοσωτήρια κυβέρνηση και οι περισσότεροι τηλεοπτικοί, άμεμπτοι δημοσιογράφοι, δεν ξέχασαν. Αποφάσισαν επιτέλους, να επιβάλουν τη μία από τις δύο λύσεις, των προβλημάτων της οικονομίας. Η άλλη είναι, οι εμπορικές συναλλαγές να διεξάγονται αποκλειστικά με κάρτες, «για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής»! Για το πρόβλημα, της Ελληνικής οικονομίας, δεν ευθύνεται η ανεργία. Ούτε οι δυσβάσταχτοι φόροι. Ούτε το συρρικνωμένο ή ανύπαρκτο εισόδημα των Ελλήνων. Ούτε η καταβαραθρωμένη ψυχολογία τους. Η μείωση της κατανάλωσης, δεν οφείλεται σε καμία από τις παραπάνω αιτίες. Άλλωστε οι «διεφθαρμένοι» Έλληνες αποκλείεται, να έκαψαν όλο το «λίπος» που συνέλεξαν επί τόσες δεκαετίες. Ως γνήσιοι απατεώνες (όπως υπονόησε πρόσφατα κι υπονοεί σε κάθε ευκαιρία ένας ανεκδιήγητος πρώην υπουργός εξωτερικών που δεν επιθυμώ ούτε το όνομά του να αναφέρω), κρύβουν στα λαγούμια αμύθητα πλούτη! Εκατοντάδες δις ευρώ ταξίδεψαν στο εξωτερικό ενώ ο απλός λαός αποκρύπτει σε υπονόμους και ντουλάπια άλλα τόσα.
Αλλά, μασάει η τρόικα και οι αετοί της συγκυβέρνησης; «Εύρηκαν»! Οι Έλληνες, εργαζόμενοι σε δυο και τρεις δουλειές, έτσι για να γεμίζουν το χρόνο τους αφού όπως προανέφερα, κλωσσάνε τα αμέτρητα πλούτη τους, αντιμετώπιζαν τις Κυριακές μια ακατανίκητη ανία. Μια ρουτίνα που τους οδηγούσε σε μαζική κατάθλιψη. Πού θα ξοδέψουν τόσο χρήμα; Πώς θα αξιοποιήσουν τον λίγο ελεύθερο χρόνο τους τις Κυριακές; Έψαχναν απελπισμένα, να βρουν ανοικτά καταστήματα, για να καταναλώσουν αλλά όλα δυστυχώς, ερμητικά κλειστά! Η οικονομία στερούνταν αδικαιολόγητα, τόσα δισεκατομμύρια ευρώ εξαιτίας της ακατανόητης, Κυριακάτικης αργίας. Μετά την κατάργησή της όμως, ατέλειωτες ουρές στα καταστήματα, θα οδηγήσουν σε ραγδαία αύξηση της απασχόλησης και στην πολυπόθητη ανάπτυξη που τόσο πολύ χρειάζεται ο τόπος ενώ το δημόσιο χρέος θα εξοφληθεί μέσα σε ελάχιστα χρόνια!
Για να μιλήσω όμως σοβαρά, χρήσιμο είναι να επαναλάβω πως οι σχεδιαστές του μέτρου μάλλον είναι οι ίδιοι που ανακινούν κάθε τόσο και την κατάργηση, της ποινικοποίησης της βλασφημίας, των εικόνων και του αγιασμού από τα σχολεία και τόσων άλλων …αναχρονιστικών νόμων που κρατούν καθηλωμένη την Ελληνική οικονομία και δεν της επιτρέπουν, να εκτοξευτεί! Οι σύγχρονοι όμως και φωτισμένοι ηγέτες και δημοσιογράφοι, δεν θα το επιτρέψουν. Ήδη έγινε η αρχή και θα ακολουθήσει η συνέχεια. Θυμάμαι δε με θλίψη, τον αρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυμο, με εμφανή πίκρα και σβησμένη φωνή όταν ανακινήθηκε αρχικά το θέμα, να αναρωτιέται με νόημα, «πότε θα βλέπει ο κόσμος τα παιδιά του, πότε θα ξεκουράζεται, πώς θα διατηρήσει την ηρεμία του;»! Κάποιοι δε «οπισθοδρομικοί» (όπως και ο γράφων), εξακολουθούν να απορούν γιατί ντράπηκε(;), να αναφερθεί κατηγορηματικά στη σημασία, της αργίας της Κυριακής, για τους Ορθοδόξους Χριστιανούς; Μήπως γιατί θα έπαυε, να δέχεται τα συγχαρητήρια, των «προοδευτικών», πολιτικών και δημοσιογράφων που τον κολακεύουν συνεχώς, εξαπατώντας τον και ροκανίζοντάς του, σπιθαμή σπιθαμή τον Παράδεισο, στον οποίον οφείλει να στοχεύει; Μήπως επειδή υπάρχει κάτι που τον κάνει, να ανησυχεί για την υστεροφημία του αν αυτό αποκαλυφθεί; Μήπως και για τα δύο μαζί; Μήπως οφείλεται σε ανθρώπινη αδυναμία καθώς τα χρόνια κυλούν αμείλικτα για όλους; Είναι κάτι άλλο; Δεν το γνωρίζω. Μόνο ο ίδιος, ο Θεός και όσοι τον …παρακολουθούν προσεκτικά, το γνωρίζουν. Γνωρίζω όμως πως είναι τουλάχιστον θλιβερό, ο άτυπος ηγέτης, της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, να αδυνατεί, να εκπροσωπήσει τους ανθρώπους της αποτελεσματικά. Τα τελευταία χρόνια, της αδυσώπητης οικονομικής κρίσης, ο ρόλος του εξαντλείται, σε παραινέσεις υπομονής, στους χαμηλούς τόνους και σε θολές προτάσεις, για την εκκλησιαστική περιουσία και την πληρωμή, των μισθών των κληρικών από την ίδια την Εκκλησία! Αναγνωρίζω τον δύσκολο ρόλο του, αδυνατώ να παίξω τον ρόλο του κριτή του αφού «το δοκάρι στο μάτι μου» με εμποδίζει αλλά με το ταπεινό μυαλό μου θα πρότεινα, με πολύ αγάπη, αν ενδιαφέρεται, να ικανοποιεί, με τις πράξεις και τα λόγια του, τον Θεό που υπηρετεί, ας σκεφτεί θαρραλέα! Αν ένας εκκλησιαστικός ηγέτης αδυνατεί, για οποιονδήποτε λόγο, να ανταποκριθεί στο κάλεσμα της ιστορίας και στο ρόλο του, αποτελεί γενναιότητα η παραίτηση και την καλύτερη παρακαταθήκη για την υστεροφημία του. Αλλιώς η ιστορία θα τον καταγράψει στις μαύρες σελίδες της, αγκαλιά με τους φοβισμένους Έλληνες πολιτικούς και υπηρέτες, των μνημονίων που ξεπούλησαν την πατρίδα τους. Μ’ αυτούς που με επανειλημμένες και καλά σχεδιασμένες, χονδροειδείς απάτες, ξεπουλούν την πατρίδα τους, διαπράττοντας εγκλήματα κατά του Ελληνικού λαού. Με όσους ενώ γνωρίζουν άριστα τι πράττουν, όντας εγκλωβισμένοι στον (δεσμοφύλακα) εγωισμό τους και λόγω εξάρτησης από το χρήμα και τη δόξα, ίσως και από το ανέμελο, παρακολουθούμενο και καταγεγραμμένο (δυστυχώς γι αυτούς) παρελθόν τους, συνεχίζουν να εγκληματούν ασύστολα. Προτιμούν γαρ, την εγκόσμια υστεροφημία από την αιώνια ζωή, την οποία όμως ο Μακαριώτατος θα έπρεπε να προσδοκά και στην οποία θα έπρεπε, να επενδύει τις πράξεις και τα λόγια του.
Κλείνω με τη δραματική παραίνεση, να μην ψωνίζει κανείς τις Κυριακές ακόμη κι αν ξέχασε κάτι. Ας το προμηθευτεί την Δευτέρα. Δεν χάλασε ο κόσμος. Είναι ευθύνη του Χριστιανού, να τιμά την Κυριακή και να την αφιερώνει στον Θεό και στην καλλιέργεια της ψυχής του. Ασφαλώς υπάρχουν δουλειές όπου επιβάλλεται, κάποιοι (εναλλακτικά) να εργάζονται, προσφέροντας κοινωνικές υπηρεσίες (γιατροί, νοσοκόμοι, κλπ). Άλλο όμως αυτό κι άλλο, να επιβάλλεται δια νόμου η πλήρης κατάργησή της για όλους. Για όσους δεν πιστεύουν προτείνω, να μην ψωνίζουν επίσης τις Κυριακές ως κορυφαία πράξη αντίστασης, στην καταπάτηση των εργασιακών δικαιωμάτων. Άλλωστε αν πετύχει το μέτρο, αύριο θα ζητηθεί κι από αυτούς, να δουλεύουν τις Κυριακές. Παρεμπιπτόντως, αν επιβληθεί η εργασία τις Κυριακές, πολύ σύντομα, οι «ευαίσθητοι» ηγέτες θα ανακαλύψουν υποκριτικά την … εξάντληση των εργαζομένων και θα προτείνουν άλλη μέρα ξεκούρασης. Δεν ξέρω γιατί αλλά το μυαλό μου, ανεξήγητα πάει στο Σάββατο! Μπορεί όμως, να είναι οποιαδήποτε άλλη μέρα. Αρκεί, να μην είναι η Κυριακή της Ανάστασης!
Το παραπάνω κείμενο αφιερώνω, σε όλους, όσοι συχνά με ρωτούν, αν υπάρχει τρόπος αντίδρασης απέναντι στην καταπίεση. Η απάντησή μου είναι πως κάθε κατακτητής ληστεύει, βιάζει και σκοτώνει τους εξαθλιωμένους πολίτες, των κατακτημένων χωρών. Αυτό είναι το εύκολο απέναντι σε ένα νικημένο λαό. Και το γνωρίζει καλά. Γι αυτό, δεν ικανοποιείται ποτέ πλήρως αν δεν ποδηγετήσει την ψυχή των ανθρώπων. Κι αυτήν μόνο αν θέλουν οι ίδιοι την ξεπουλούν. Δεν θα φταίει κανένας πολιτικός, κανένας θρησκευτικός ηγέτης, κανένας ξένος. Μόνον οι ίδιοι. Τον δρόμο έδειξαν οι ηρωικοί μας πρόγονοι, στα βάθη της ιστορίας. Έχουμε τα κότσια, να τον ακολουθήσουμε κι εμείς; Ή θα συνεχίσουμε, άνεργοι, άποροι, μίζεροι και καταθλιπτικοί, να τρέμουμε μήπως επιστρέψουμε στη … δραχμή; Να μην στέλνουμε μηνύματα σε άλλους, ξυπνώντας τους από τον πνευματικό λήθαργο και τον ψυχικό τους βούρκο, φοβούμενοι μήπως παρακολουθούν (γεγονός είναι αλλά…) τα τηλέφωνα και τα μέιλ μας; Θα φοβόμαστε, ακόμη και να απαντάμε στα τηλέφωνα, των εταιριών δημοσκοπήσεων μήπως μπλέξουμε; Η Ιστορία της Ελλάδας και οι ηρωικοί της μάρτυρες, μας παρατηρούν προσεκτικά. Σκληροί κι αδέκαστοι κριτές, τον πήχυ έθεσαν πολύ ψηλά. Αν όμως έχουμε το κεφάλι μας σκυφτό, δεν θα τον ατενίσουμε ποτέ ώστε να επιδιώξουμε, να τον κατακτήσουμε ή και να τον ξεπεράσουμε. Η απόφαση δική μας.
